Stars Over Centuries

[Chapter 12]

"000 gaganda ang mga bituin kapag naalala mo na ang lahat." napalingon ako kung saan nagmumula ang nagsalita, I knew it, it's him.

"Kuya Nynzo!" ganadong salubong naman ng pinsan kong si Kenneth sa kaniya, kinalabit na rin siya nito saka sabay-sabay kaming naglakad. Nynzo stared at me, teasingly. I rolled my eyes for 'whatever'.

0000000...

0000000 00 0000 0☐ ☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐, ☐☐☐☐☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐☐☐.

*00 000000000 0000000000

*☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐ 0.000 0000 000 00 000 *☐☐☐☐ ☐☐☐☐ ☐☐☐ ☐☐0000 0.000 0 ‘0000..

"Ate Wynt pwede po tayong magtry

ng losis? I'd like to try that one too!" hindi ko na napansin pa ang pangungulit ng pinsan ko nang maramdaman ko ang pag-vibrate ng phone ko mula sa bulsa ko, Isha is calling. "Excuse me," sabi ko kay Kenneth at Nynzo.

"But ate..." pamimilit pa ni Kenneth, habang nakatingin lang si Nynzo.

"Sasagutin ko lang 'tong tawag, wait for me Ken. You can try it with Kuya Nynzo, okay?" saad ko pa saka siya tumango bilang sagot.

Sinagot ko ang tawag ni Isha.

"Far!!! I miss you! Wait bakit ang tagal mo namang sagutin ang video call ko sa'yo? Busy? Or busy with someone?" sunod-sunod na daldal ng kaibigan ko.

"Wait, wait. Ganyan ka talaga kung maka-miss 'no? Nakakabingi tsk." pangungulit ko rin sa kanya, sanay naman na siya na pagtarayan ko sa tuwing maingay siya.

"Aba! Paskong pasko naman 'to eh 'no ang attitude. Chill, 'di mo ko nami-miss? Anyway, kamusta?" tanong niyang muli.

"Well-" ayaw yata akong patapusing magsalita nitong kaibigan kong 'to.

"I heard what happened last night, masama pa rin ba ang pakiramdam mo? Uhm, who's that guy who saved you?-" I also cut her off.

"Ako naman muna pagsalitain mo ah, saved? Sinong nagsave? Sinong sinave? Masakit lang naman ulo ko no'n ah. Ish, take it easy, baka maissue tayo haha! By the way, I'm doing good now. Thanks God." tumango siya sa kabilang linya. "That's great then." sagot niya pa, I saw some curiosity in her face, her eyes are roaming behind my back. "Far, big celebration ba kayo ngayon? Mukhang may mga bisitang iba maliban kina Lolo at Lola mo ah?" napatingin ako sa paligid ko. "Ah, family's friend." saad ko.

"Sus, baka namamanhikan na ah! Joke hahaha!" kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

Pinakita ko ang nakakuyom kong kamao sa kaibigan ko, "Nakikita mo 'to? Gusto mo, Ish?" dagdag ko pa habang tumatawa.

Maya-maya pa'y biglang lumapit si Kenneth, "Ate, matagal pa ba 'yan?" naiinip na tanong ng pinsan ko.

"Wait lang Ken, by the way say 'hi' to ate Isha." itinapat ko sa kaniya ang phone, saka ko lang napansin na hindi niya pa rin pala binibitawan si Nynzo. They're still waiting for me, batang 'to napaka kulit, kung hindi lang talaga 'to cute at chubby face, naku.

"Sige na, antayin niyo nalang ako sa may garden ni Mom, madali lang 'to promise." pagpapaalis ko sa dalawa na parang itinataboy sa kung saan.

"Sabihin mo Ken, 'Ma'am yes Ma'am'." utos ni Nynzo sa pinsan ko na sinunod naman nito with matching salute pa!

"Hey, Farah. Who's that guy? 'yan na ba 'yung Nynzo na KAIBIGAN mo lang daw sabi ni Aliza? Ahem." another issue na sinabayan pa ng ubo style effect.

"Ish, ba't parang madiin ang word na KAIBIGAN? May problema ba tayo riyan? Uhm, you already know about him? He's a friend of mine." sagot ko naman na may halong nakaiinsultong ngiti.

Nagtawanan kami ni Isha sa mga kapilyahang lumalabas sa aming mga bibig.

"Far, alam mo ba... may shooting star kaming nakita dito kanina waaaahh. Sayang wala ka!" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Really?! Ba't 'di mo kasi ako sinama riyan!!!" kung alam ko lang na magkakaroon ng shooting star somewhere in the Philippines, naku.

Ilang saglit pa ay tinawag na rin si Isha ng pamilya niya, nagpaalam kami sa isa't isa sa pamamagitan ng pagbati ng 0000000☐☐☐☐☐☐☐ nasa probinsya pa rin siya kung kaya't wala pa kaming chance na magbond together with Aliza.

000000 at matahimik naming sinalubong ang kapaskuhan, nagnilay at nagpasalamat sa Panginoon. Kasama ang aming mga espesyal na bisita, nagsalo-salo kami sa gabi ng noche buena.

Bilang isang paslit ay si Kenneth ang siyang hinayaan naming maglagay ng batang Hesus sa belen, nagpugay kami at nag-alay ng dasal na mataimtim, higit sa lahat ay nagpalitan din ng mga regalo.

Hindi ko man maalala ang pamilya Silvius ay nakita ko naman ang kabutihan ng kanilang pamilya.

Sinabi ni Tito Henry na kaya raw dito sila saamin nagpasko ay dahil hindi nila alam kung dito pa rin sila magpapasko next year, maliban sa negosyo nila dito sa bansa ay mas kinakailangan daw ng atensyon ang mas malawak nilang negosyo sa states. Sinabi naman nina Dad na wala naman iyong problema dahil pamilya naman ang turingan naming lahat.

Nagkakasiyahan kaming lahat na nakapaligid sa ginawang sulo nina Dad at Tito Henry sa isang open area rito sa labas ng bahay, napili ng lahat na magbonfire upang ipagpatuloy ang selebrasyon. I can say that it's too simple, yet memorable. Nagsisi-awitan na sinabayan pa ng wagayway ng kamay ang bawat himig. Matapos ito ay nagkwento rin ng kanilang kabataan sina Lolo at Lola, hanggang sa umabot pa sa pagkakaibigan nina Mom, Dad, Tito, at Tita. "Tusong Elisious at Kuya Arth bigla akong iniwan nung nangaroling kami at napakaraming aso sa daan! Walong taong gulang palang ako noon..." nagsitawanan ang lahat sa kwento ni Dad.

"Hindi ba't dahil sa insidenteng 'yon ay naihi ka sa shorts mo?" kantyaw pa ni Tito Henry na sinang-ayunan naman nina Lolo at Lola.

"At iyak nang iyak." dagdag pa ni Lola.

"Ma naman, ipagtanggol mo nalang po ako kay Elisious." umiral na naman ang pagkabunso ni Daddy, 'yung spoiled son nina Lola.

Natapos kami sa pag-bonfire alas-dos ng madaling araw, sa gitna ng lalim ng gabi ay uuwi pa rin sina Nynzo sa kanilang bahay, pinilit sila nina Mom na mag-stay nalang dahil delikado na sa daan ngunit nagpumilit din silang umuwi dahil may kanya-kanyang lakad daw sila kinabukasan.

"Mauuna na kami, thanks for today. Merry Christmas everyone!" paalam ni Tita Lucinda saamin.

Nauna na sa loob ang mga pinsan ko't si Cyrus habang si Autumn at Rhea naman ay may pinagkaka-abalahan pa ring pag-usapan.

Lumapit ako sa dalawa.

"Autumn, uuwi na sina Rhea pwede pa naman yatang ipagpabukas ang usapang 'yan." pagsabat ko sa kapatid ko.

"Hi ate Wynt. It's okay po, nag-uusap pa rin naman sina Mommy at Tita." ani Rhea, siya ang nag-iisang kapatid na babae nina Nynzo, I really wonder if we were close back then, she's nice to be friend with.

Ilang saglit pa ay tinawag ako ni Nikkolai, "Ah, a-ate Wynt right?" napatingin ako ng diretso sa kanya, halatang ilang at nahihiya siya, I think he's not the type of boy who's fond of talking to girls or maybe because we're not close before na hindi ko lang matandaan.

"Is this yours? Ah... nahulog mo yata nung nagbonfire kanina." ngayon ko lang napagtanto na wala na nga sa aking bulsa ang phone ko.

"Yes, thank you! By the way, paano mo nalamang saakin ang phone na 'to?" wika ko pa.

"Nakita ko kasi na kayo ang may hawak niyan kanina, 'yung may ka-vc ka yata...?" napatango ako sa sinabi niya.

"Ah right, maraming salamat." tumango lang siya ng marahan saka isinuot na ang headphones niya at naglakad na papunta sa sasakyan nila. Naglakadlakad na ako, papasok na sana ako sa loob ng bahay nang tawagin din ako ni Nynzo.

"F-Farah?" nilingon ko siya, sumenyas siya na sundan ko siya, dahil sa kuryosidad ay sumunod naman ako.

"What?" tanong ko mula sa likuran niya, nakatungo lang siya ng diretso sa halamanan ni Mom habang nakapamulsa.

Pumantay ako sa kinatatayuan niya, nasa kaliwa ko siya.

Nakatingin siya sa kalangitan kung kaya't napatingin din ako dito, naramdaman kong tumingin na siya sa akin.

Napatikhim muna siya bago nagsalita, "Wynt-" hindi niya na naituloy pa ang sasabihin niya ng kalabitin ko siya dahil sa mabilis na liwanag na dumaan mula sa kalangitan. "Tignan mo!" sabi ko sa kaniya na tinignan niya naman.

Shooting star! May dalawang shooting star na kalmadong dumaan sa langit. Ipinikit ko ang mga mata ko habang nakahawak ang mga kamay ko sa puso ko, humiling ako.

*☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐ ☐☐☐ ☐☐☐ ☐☐ ☐☐ 00000000 0.0000

Kasabay ng pagmulat ko ng aking mata ay ang pagsalubong ng mga matang kapwa nakatingin saakin kanina pa, umihip ng mas malamig ang hangin na naging dahilan ng pag sayaw ng aking mga buhok. Nakandado ang mata namin sa isa't isa. Hindi ko mawari pero may kakaiba, hindi ko maipaliwanag.

Sa aming pagtitigan ay ako na ang unang umiwas, "A-Ah, bakit saakin ka nakatingin? Hindi ka ba nagwish?" tanong ko sa kaniya, napakamot muna siya sa kaniyang batok bago sumagot.

"I already wished." sagot niya saka tumayo ng diretso.

"Bakit mo nga pala ako tinawag, at kanina lang ang tawag mo saakin ay Farah, ngayon naman Wynt. Ano ba talaga?" natawa siya sa mga sinasabi ko. Napapahimas na rin ako sa aking braso dahil tila mas lumamig pa ang gabi. "Sinabi mo noon na Farah ang itawag ko sa'yo, pero nasanay akong Wynt dahil 'yon ang tawag nila sa'yo rito. And, I called you to give this personally." giit niya pa, napatingin ako sa maliit na kahong iniaabot niya saakin.

"Ah, this is my Christmas gift for you. Sana'y magustuhan mo..." nagdalawang isip akong kuhanin 'yun ngunit kinuha niya ang aking kaliwang kamay at inilagay ang kahong hawak-hawak niya, saka kinuha niya naman ang isa ko pang kamay upang ipangtakip sa kaliwa kung nasaan ang kahon.

"Maaalala mo rin ang lahat." saad niyang muli.

"Nynzo, let's go!" tinawag na siya ng Mommy niya dahil mukhang aalis na sila.

Naglakad na siya at sumunod sa tawag ng Mommy niya, ilang hakbang bago siya makarating sa kinaroroonan ng kanilang sasakyan ay tinawag ko siya sa 'di ko malamang dahilan.

"Nynzo!" tumalikod siya at humarap sa aking kinaroroonan.

"Thank you! Merry Christmas." 'yon na lamang ang lumabas sa bibig ko at kumaway sa kaniya, tumango siya saka nagsalute na ipinagagawa niya kanina sa aking pinsan.

0000 ng pasko, mag-aalas otso ng magising ako. Una akong nagpasalamat sa itaas, sa panibagong umaga, masayang gising, at pagbalik ng aking alaala.

00000 00000.

Abot ngiti kong binuksan ang bintana ng aking kwarto, nabaling ang aking atensyon sa small box na gift ni Nynzo. Nakaligtaan ko pala itong buksan kagabi kung kaya't naiwanan ko ito sa aking mesa nang tumawag sina Isha and Aliza. Kinuha ko ang maliit na kahong iyon, silver ang kulay nito na kumikinang-kinang pa, may maliit din itong laso sa unahan na kakulay mismo ng kahon.

Dahan-dahan ko itong binuksan at bumungad ang isang silver necklace na may disenyong bituin sa gitna, nanlaki ang aking mga mata sa ganda nito, masasabi kong isa ito sa pinaka-espesyal na regalong natanggap ko.

Sa kagustuhan kong ipakita ang nakuhang regalong ito ay namalayan ko na lamang ang aking sariling tinatahak na ang pababang direksyon ng aming bahay, ngunit ang mas lalo kong ikinagulat ay ang makitang narito si Nynzo sa aming bahay, nakita ko siya sa garden ni Mom. Wala sina Mom at Dad, ininvite sila sa isang celebration ng isang kilalang entrepreneur ni Dad, big event daw iyon kaya kailangan ang kanilang presensya. Samantala sina Lolo at Lola naman ay maagang nagsimba.

Ako lang at ang aking mga kapatid at pinsan ang naririto sa aming bahay, wala rin ang aming mga kasambahay dahil pinagbakasyon sila nina Mom.

"Nynzo?" paninigurado ko kung siya nga talaga ang bisita namin. Lumingon siya, "Ikaw nga!" daglian akong lumapit sakanya at namalayan ko na lamang na nakalapit na ako sa kanya, "I have a good news! But before that, I wanted to thank you for this special gift. How did you know that stars are special on me?"

"Bale alam ko na noon pa..." I curiously stare at him. "Ah, n-napapansin ko. Masayang-masaya ka sa tuwing nakikita sila." I agreed with what he said.

"So, what's the good news?"

"Naaalala na kita at ang pamilya mo." saad ko na ikinagulat ni Nynzo.

"Really?! That's really a good news then." tuwang tugon naman ni Nynzo.

"Oo, naaalala ko na, 'yong migraine ko na ilang beses mong nakita, 'yong trip ng family natin sa Boracay, and first meeting natin sa school, I think... everything." proud na sabi ko pa habang hawak pa rin ang necklace na gift niya saakin. Pero, biglang nag-iba ang mukha niya. Masaya siya pero parang may kulang sa tuwa niya, "Y-You r-really remember? As in, naalala mo na nga ako?" muling tanong niya saakin na parang may bahid pa ng pag-aalinlangan.

"Yah, Nynzo Silvius na nanggaling sa States at nagtransfer dito sa Philippines dahil sa family business niyo, right?" sa sagot kong iyon ay tila sumilay sa kanyang mukha ang pagkadismaya, bumaba ang kanyang balikat na parang sinasabing may nakaligtaan pa ako, na hindi ko pa naaalala ang lahat.

"Masaya akong naaalala mo na..." mahinahong saad niya ngunit sa pagkakataong ito ay hindi na siya diretsong nakatingin saakin, nakatingala siya sa mainit na sikat ng araw.

"Anyway, I gotta go. Merry Christmas, Wynt." naglakad na siya paalis at nakita kong kaya pala siya narito sa bahay ay dahil sinamahan niya si Rhea na naging malapit na kaibigan na ng aking kapatid na si Autumn.

Parang may ikinukubli siyang 'di ko nalalaman, at sa mga aksyon niya, ay parang may kulang pa...

May kulang pa sa aking alaala.

And that there's something...

There's something I failed to remember.

rieteratura