Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 25
“May isang malapit na kaibigan na kilala ko noon. Kailangan niya ng yaya na mag-aalaga sa kanyang mga apo, at napakataas
ng suweldo. Napaisip ako. Ang trabaho ay trabaho lang naman, kaya sinubukan ko ito. Ngayon ay ang ikatlong araw ng trabaho,
at lahat ay maayos sa ngayon. Maaari akong kumita ng isang libo at limang daan sa isang buwan!”
“Wala na ang iyong ama, at hindi ka niya iniwan ng anumang ari-arian. Hindi kita kayang pigilan,” dagdag ni Laura.
Hindi napigilang bumagsak ang mga luha ni Avery nang marinig niya iyon.
“Ang isang malapit mong kaibigan ay medyo mayaman, hindi ba?” Medyo paos ang boses niya, pero ngayong umiiyak na siya,
lalo pang namamaos ang boses niya.
“Ang pagiging isang yaya para sa isang kaibigan... dapat ay mahirap!”
“Hindi matigas! Ngayon basta kumita ako, kuntento na ako. Walang halaga ang pride ko! Bukod dito, ang mayayaman ay hindi
nangangahulugang mananatiling mayaman sa kanilang buong buhay. Siguro hindi ako kasing yaman ng kaibigan ko ngayon,
pero baka kikita ng malaki ang anak ko in the future.”
Kumuha si Laura ng ilang tissue at pinunasan ang luha ni Avery.
“Nay... hindi mo na kailangang pumasok sa trabaho. Makakagawa ako ng part-time job. I can work next year...” Napaluha si
Avert.
“Buntis ka ngayon, paano ka magtatrabaho? Avery, kung gusto mo talagang panatilihin ang bata, hindi tayo maaaring
magpatuloy ng ganito.” Kumunot ang noo ni Laura at labis na naguguluhan. “Bakit ayaw ni Elliot sa batang ito? Sarili niyang
laman at dugo iyon!”
“May gusto siyang ibang babae.”
“Talaga? Saka bakit hindi siya nagpakasal sa babaeng iyon?”. Namumula ang mukha ni Laura, at naawa siya sa kanyang anak.
“Wala akong ideya.”
“Ayos lang. Huwag kang matakot. Kung talagang hindi umubra, itago natin at ipanganak ang sanggol na ito. Itinatago namin sa
kanya.”

Hinawakan ni Laura si Avery at marahang tinapik ang balikat nito.
Makalipas ang tatlong araw.
Nakatanggap si Avery ng tawag mula kay Cole.
Hiniling niya sa kanya na makipagkita sa kanya. 1
Pagkatapos ng ilang segundong pag-iisip, pumayag naman siya.
Ang purpose niya for a meetup, dapat dahil sa bata.
Cafe.
Ilang ulit na tinitigan ni Avery ang mukha ni Cole.
May ilang band-aid siya sa mukha, at kahit naka-band-aid, kitang-kita pa rin ang malalaking pasa.
“Tigilan mo nga ako. Ginawa ito ng aking tiyuhin. Kung hindi mo sinabi na akin ang dinadala mong bata, hindi sana ako papalo
ng tito ko. Sabi ni Cole sa malambing na tono. Nagbitiw, patuloy niya, “Itrato mo na lang na kabayaran ko sa iyo! Pero nung
hiniling mo na makipag-elope ako sayo, wala talaga akong lakas ng loob.”
“Cole Foster, ang problema mo ay hindi dahil hindi ka nakipag-elope sa akin. Kung hindi ko sasabihin ang usapin sa pagitan mo
ngayon ni Cand Cassandra, itatago mo ba ito sa akin ng tuluyan?” Kinuha ni Avery ang baso ng tubig at
humigop.
“Kailan mo nalaman?” Napatingin sa kanya si Cole na nagtataka.
“No wonder you never reply to my messages or answer my calls.”
Huminga ng malalim si Avery at nagtanong, “Alam mo ba kung nasaan si Cassandra ngayon? Kinuha ng tito niya ang pera sa
kumpanya ng tatay ko. Hindi ko hahayaan nang madali.”
“Naglalakbay siya sa buong mundo... Walang silbi na hanapin siya sa ginawa ng kanyang tiyuhin.”
“Hindi ba siya naglalakbay sa buong mundo gamit ang pera ng kumpanya ng aking ama?!”

“Iyan din ang tatay niya. Avery, alam kong galit ka, pero please calm down. Huwag kang mag-alala sa gulo na iniwan ng papa
mo.” Iniunat ni Cold ang isang malaking palad, sinusubukang hawakan ang kanyang kamay, ngunit mabilis niya itong naiwasan.
“Avery, pasensya na. Hindi kami ni Cassandra tulad ng iniisip mo. Hindi ko siya minahal kahit kailan. The reason that I’m with
her... ay dahil nanligaw siya sa akin. Ang mga lalaki ay hindi makontrol ang kanilang pagnanasa at likas na ugali sa karamihan
ng oras... Ang babaeng pinakamamahal ko sa puso ko ay ikaw pa rin.”
Nag-goosebumps si Avery sa disgust.
“Maaaring hindi mo alam, ngunit ang aking mga pinsala ay mas malala kaysa sa tila, ngunit hindi kita sinisisi.” Malungkot na sabi
ni Cole. “Ilang araw na ako sa ospital, hindi pa ako nadidischarge. Nagmamadali akong pumunta sa iyo dahil gusto kitang
tanungin, kanino lang anak ang dinadala mo sa tiyan mo?” (1)
“Wala na ang bata. Ano ang saysay ng pagtatanong muli nito?” sagot ni Avery.
“Oh... Avery, magtulungan tayo!” Sinabi ni Cole ang kanyang tunay na layunin. “May chance ka pang lapitan siya
ngayon. Humanap ka ng paraan para patayin siya, at kapag namatay siya, wala nang makaka-bully sa atin ulit.”