Nang Namulat Ang Kanyang Mata

“Mayroon siyang magandang mangkok ng tubig, bakit medyo hindi ka nasisiyahan?” Tumawa si Elliot, “Hindi pa rin masaya si
Hayden!”
“Bakit ako malungkot. Maganda ang relasyon mo sa mga anak mo, di ba mas peace of mind ako? Kapag nagbabakasyon ang
bata, maaari mong alagaan ang bata, at maaari kong tanggapin ito para sa ipinagkaloob.” Hindi napigilan ni Avery na matawa,
“Mahilig kang mag-alaga ng mga bata, bibigyan kita ng award sa pagtatapos ng taon: ang Best Nurse Dad Award!”
“Salamat! Hindi na kailangan ng award, akin ang bata, at responsibilidad at obligasyon kong alagaan ang bata.”
Mahinahong sabi ni Elliot, “Hindi tayo kakailanganin ng bata ng matagal. Hindi na tayo kailangan ni Hayden, kailangan natin
siya. Hindi na kami masyadong kailangan ni Layla. Kung hindi lang kami mahigpit sa kanya, maniniwala ba kayo na lalabas siya
para maglaro sa oras na magbakasyon siya?
We went to our honeymoon this time, and she didn’t bother Eric to stay with us. Naglalaro ba siya? Kung hindi lang sa final
exam, naniniwala ka bang gusto niya talagang ilabas siya ni Eric para maglaro?”
Noong una ay hindi masyadong nag-isip si Avery, ngunit ngayong narinig niya itong sinabi ni Elliot, bigla siyang nakaramdam ng
pagkalito.
“Kaya naman kayamanan pa rin kaming dalawa ni Robert. Kung may time si Layla na samahan siya, hindi niya kami
paglalaruan.” Patuloy ni Elliot, “Napakabilis ng paglaki ng bata. Sa loob ng ilang taon, Pag-aaral ni Robert sa elementarya, kung
mayroon siyang mabuting kaibigan, hindi na siya mananatili sa amin.”
“Bakit ka medyo malungkot? Gusto mo bang magkaanak?” Panunukso ni Avery, “Ayaw mong lumipat kapag lumaki ka at hindi
ka nakikisama sa iyong mga nakatatanda. ito ba? Ikaw ay ganoong tao sa iyong sarili, bakit gusto mong ang mga bata ay
manatili sa amin sa lahat ng oras?”
Hindi nakaimik si Elliot.
“Matagal pa bago sila lumaki at lumipat! Wag ka masyadong mag-isip!” Nakita ni Avery na parang talagang nalungkot si Elliot,
kaya seryoso niya itong inaliw, “Kung lahat ng mga bata ay aalis at mamuhay nang hiwalay sa atin, Tayong dalawa ay
makakalibot sa buong mundo!”
Sagot ni Elliot, “Pag-isipan natin ito mamaya! Hindi pa tayo umabot sa ganoong stage.”

“Kasama pa natin sila ngayon, naliligaw ka na, kung ikakasal na si Layla in the future, di ba dapat umiyak ka?” Niyakap ni Avery
ang bewang niya at tinitigan ang mukha nito, “Husband, you still have me What! Hindi kita iiwan.”
Elliot: “Well. Buti na lang at nasa akin ka. Kung hindi, magiging malungkot ako kapag matanda na ako.”
Avery: “Manatiling mag-isa!”
Elliot: “...”
Nag-away ang dalawa hanggang sa makarating sila sa bahay, tumigil sila.
Handa na ang hapunan, ngunit ginagawa ni Layla ang kanyang takdang-aralin sa silid, hinila ni Robert si Elliot at hiniling kay
Elliot na turuan siyang maglaro ng dama.
“Sa susunod na babalik ang aking kapatid, maaari akong makipaglaro ng chess kasama ang aking kapatid!” Ipinaliwanag ni
Robert kung bakit gusto niyang matuto ng mga pamato.
Naantig si Elliot kay Robert, kaya matagumpay siyang hinila ni Robert at tinuruan si Robert na maglaro ng dama.
Nagutom si Avery at hindi na sila hinintay kaya mag-isa siyang pumunta sa dining room.
“Sinabi ni Layla na hindi siya gutom, kakain daw siya pagkatapos niyang tapusin ang kanyang takdang-aralin, kaya hindi mo na
kailangang mag-alala tungkol sa kanila.” Gng.
Nagdala si Cooper ng hapunan sa mesa, “Avery, ano ang pakiramdam mo tungkol sa pagpunta sa trabaho ngayon?
“Wala akong ginawa, ngunit mas mabilis akong nagugutom kaysa karaniwan sa bahay.” Kinuha ni Avery ang mangkok at
chopstick at nagsimulang kumain.
“Siguradong medyo mapapagod ka kapag pumasok ka sa trabaho. Kahit wala kang ginagawa, mas marami kang dapat isipin.”
Gng.
Sabi ni Cooper, “Kumain ka pa. Payat ka na, kaya wag ka nang magpapayat dahil papasok ka sa trabaho.”
“Kakain ako ng tanghali ngayon. Medyo marami. Sigurado akong hindi ako magpapayat. Baka after a period of work, tumaba
ako.” Wala kasing pakialam si Avery sa kanyang pigura gaya noong mga nakaraang taon, dahil hindi madaling tumaba ang

kanyang pangangatawan, at mas maganda ang kanyang mga gawi sa pagkain, “Hindi ako mahilig kumain ng meryenda, at hindi
ako mahilig kumain ng sobra, kaya ang aking timbang ay napanatili sa isang medyo stable na bilang.”
“Gng. Cooper, tumira si Eric sa bahay namin dalawang araw na ang nakakaraan. May ginawa bang ingay si Layla sa kanya?”
Biglang naalala ni Avery ang tanong na ito at nagtanong sa mahinang boses.
Natigilan sandali si Mrs. Cooper at sumagot, “Hindi? Hindi ko nakitang maingay si Layla. Hindi maingay si Layla! Ang bait-bait ni
Layla ngayon.”