Melancholic Wife

Farris' POV

Ilang araw na ang lumipas at nawalan na naman kami ng komunikasyon ni Albana. Naging malungkot ako dahil doon. Bigla ko na lang kasi naisip na ang gaan ng loob ko sa kaniya. Noong una ay akala ko na ubod siya ng sungit. But then, I realized that I'm judging her falsely. Ang saya niya nga kausap. Dahil sa gabing nag-usap kami ay gumaan ang pakiramdam ko. Kahit papaano ay naiibsan ang lungkot ko nang mawala si Daddy. Sadly, she did not contact me anymore. "Farris, halika na! Tulungan mo na ako rito." Lumapit ako kay Aki.

I almost forgot that she is pregnant. Hinayaan ko lang kasi siyang magbuhat ng mga sinupot na bigas.

Kinuha ko na sa kaniya ang mga naka repackaged na bigas na may sardinas at instant noodles na ipapamigay sa barangay na ito. Mahirap pala talaga pumasok sa politiko dahil makakasalamuha ka ng mgab taong ubod ng dumi at hirap. Pero dahil gusto ko ito at alam ko na may maitutulong ito sa image ko ay ipagpapatuloy ko ang ginagawa kong pamimigay ng limos sa mga mahihirap na ito.

"Maraming salamat po sa inyo," anang matandang lalaki na puno ng dumi.

Tiningnan ko muna siya mula ulo hanggang paa. He's wearing an old clothes. Mabuti na lang dahil nakamask ako. Kung hindi ay naamoy ko na ang kalansahan niya.

Tinitigan ko na lang ang kamay niyang nakalahad.

Napalingon ako kay Aki nang bigla niya akong siniko ng marahan.

"Take his hand and shake it. Ang mga mahihirap na iyan ang magbibigay sa iyo ng pagkapanalo. Kung hindi ka handang humawak sa maruruming tao ay tiyak akong matatalo ka," aniya.

Tinapakan ko ang pride ko. Dama ko pa paano tumayo ang balahibo ko nang makahawak ako ng malagkit na bagay sa kamay ng matanda.

"Walang anuman po, Tatay. Mag-ingat po kayo!" I said while faking a smile.

Pilit akong ngumiti pero sa kalooblooban ko ay gusto ko na bawiin agad-agad ang kamay ko.

Finally, matatapos na rin kami sa kampanyang ito sa pinakamahirap na barangay na ito. Halos masuka ako kahit na may suot akong mask. They are so poor. Kahit mukha pa lang nila ay ang babaho na.

Agad akong pumasok sa van nang matapos na kaming mamigay ng mga limos sa mga tao rito. Hinubad ko ang aking mask. Napadighay na lang ako nang makita ang mga numerong nagsasaad kung ano'ng iras na. Mula umaga pa lang kami rito at inabot kami ng gabi.

"Napagod ka ba?" tanong ni Aki nang makapasok na siya.

"Kaya ko naman ang pagod. Pero ang dumi rito ay hindi. Naalala ko tuloy sa kanila si Jenissa. Palagi siyang marumi pag-uwi ko sa bahay! I hate that dirty woman," bulyas ko.

Akmang yayakapin ako ni Aki pero umiwas ako.

"Umuwi na nga muna tayo, Aki. Gusto ko na magpahinga! At huwag na huwag mo akong mahahawakan habang hindi ka pa nag-sanitize."

Umiling lang siya at agad na siyang nagmaneho. Siya ang pinamaneho ko dahil masyado akong napagod.

"Nakakatawa ka naman, Farris. Alam mo, dapat masanay ka na sa marurumi. Ito ang buhay na gusto mong pasukan hindi ba? You want to become the congressman of this place! Learn to live the lives of the poor," aniya.

Hindi ko na siya sinagot pa. Nasusuka kasi ako dahil naaalala ko ang mukha at kadungisan ng mga residente sa lugar na iyon kanina. Isa pa'y wala ako sa mood dahil hindi man lang ako nagawang itext ni Albana. Ganoon na ba ka abala ang babaeng iyon? Busy rin naman ako pero naka ilang text na ako sa kaniya. Tinatawagan ko rin siya pero hindi niya man lang sinasagot ang mga tawag ko. Akala ko ba ay gusto niyang maging kabit ko?

Nang makarating kami sa bahay ay naligo kami ni Aki ng sabay. May nangyari rin sa amin sa loob ng banyo kanina. Ganoon pa rin, siya ang kasiping ko pero amoy at kamay ni Albana ang nasa isipan ko.

I know that this is cheating. I just can't resist Albana's image. Habang kumikiyod ako ay naaamoy ko na lang bigla ang halimuyak ni Albana. Habang nilalamas ko ang malulusog na dibdib ni Aki ay si Albana ang nakikita ko. Kapag nahahawakan ko naman ang kamay ni Aki ay kamay ni Albana ang nararamdaman ko. Bigla na lang akong naging obsessed sa imahe ni Albana. Hinahanap ng katawan ko si Albana kahit wala pa namang nangyayari sa amin. Pati ang tainga ko ay bigla na lang namimiss ang paraan niya ng pagbanggit ng aking pangalan, fancy and naughty.

"Round three?" tanong ni Aki sa akin.

Napatingin na lang ako sa kaniya nang bigla na lang siyang yumuko upang masubo niya ang aking sandata. Iniahon ko siya at binalik ko sa loob ng boxer ko ang aking alaga.

"Why?" tanong niya. I can hear disappointment in her voice. "Hindi ka naman ganito noon, Farris," sabi niya bago siya sumandal sa aking braso.

Inangat ko ang braso ko at hinila ko siya ng marahan upang mayakap ko siya. Hinimlay niya ang kaniyang pisngi sa nakahubad kong dibdib.

"Baby, napagod lang talaga ako. We already made love earlier in the bathroom. I also cummed twice," ani ko.

"Baka hindi mo na ako mahal?"

Hinalikan ko siya sa kaniyang noo. Dito siya nagkakamali. Mahal ko siya. Mahal na mahal. Inaamin ko na I had sexual intercourse with many women but it's only her that I love. Si Aki lang ang mahal ko. "You're wrong, Baby. Mahal na mahal kita. Kulang ang mga salitang mahal kita kumpara sa pagmamahal ko sa'yo," sabi ko sa kaniya.

Huminga siya ng malalim. Sinilip ko ang kaniyang mukha. Nakita ko paano siya pasimpleng ngumiti.

"Mahal na mahal din kita, Farris," aniya.

"Pasensiya ka na, Aki. I really can't made three rounds for now. Isa pa, ang anak natin ang inaalala ko. Hindi na healthy para sa kaniya kapag palagi na lang tayong nagtatalik," saad ko.

Umahon si Aki. Sa braso ko na siya nakasandal ngayon. Hinawakan niya ang aking kamay. Napatitig na lang ako sa mga kamay naming pinag-isa niya. Ito iyong palagi niyang ginagawa noon. Mula mga bata kami ay paborito niyang paglaruan ang mga daliri ko. I can still remember how she said that the spaces in my fingers were home of hers.

"Gusto ko lang naman sulitin ang gabi, Farris. Imagine, I will not be here from tomorrow. Hindi mo ba ako mamimiss?" tanong niya. "Kasi ako, I will be missing you very very much!"

Napangiti ako nang umahon siya ng kaunti upang maabot ang pisngi ko sabay halik sa akin.

"Uuwi ka rin naman hindi ba? Kaya maghihintay na lang ako at saka na natin gagawin ang ilang rounds na iyan, pagbalik mo."

Umahon ako at bigla ko na lang siyang binuhat. I have to make her sleep now. Gusto ko na etext si Albana. Namimiss ko na siya.

"Ano ba, Farris. Ibaba mo nga ako," aniya at pilit siyang pumipiglas.

Umiling ako at sinimulan ko na ang lumakad papunta sa aming hadgan.

"No way, Baby! Hayaan mo akong buhatin ka patungo sa kuwarto natin. You have to sleep now," sabi ko sa kaniya.

"I can walk, Farris. Ibaba mo na ako!"

"I said, no way, Baby! H'wag ka na gumalaw baka mapaano pa kayo ng anak natin kapag mahulog ka. Baka pati ako ay mabalian ng buto kapag nahulog tayo mula rito sa taas," natatawa kong sabi.

Binuksan ko ang pintuan ng aming kuwarto. Marahan ko siyang nilapag sa ibabaw ng malambot na kama. Inayos ko ang kaniyang pagkakahiga. Kinumutan ko na rin siya. She kept on smiling while she's gazing on my face. "Farris," banggit niya sa aking pangalan nang hinalikan ko siya sa kaniyan noo.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Yes, Baby? Is there anything wrong?" tanong ko sa kaniya.

Tinitigan ko siya ng maigi. Patawarin niya sana ako. Mahal ko naman siya. Hindi ko lang maiwasan ang magkaroon ng interes kay Albana. She just have my interest and not my heart. Si Aki lang ang mahal ko sa buhay ko. Hinawakan niya ang aking pisngi.

"Wala. Gusto ko lang magpasalamat sa iyo, Farris." She offered me a genuine smile. "Thankyou," mutawi niya.

I swim under the air making space between us to reach her lips. Siniil ko ng halik ang mga labi niyang naawang ng kaunti mula sa isa't isa.

"No problem, Baby. You are always welcome! Matulog ka na, Aki. I love you," wika ko.

"I love you too," she whispered before she closed her tired eyes.

Lumabas ako nang natulog na si Aki. Napasandal ako sa rehas ng hagdan habang nakatanaw sa malaking litrato namin ni Jenissa. Bigla na lamang akong kinilabutan nang nakita kong parang ngumiti si Jen. Puwersa akong umiling at agad na natawa sa sarili.

"Ang patay ay patay, Farris! Hindi ka na niya masasagabal pa," natatawa kong turan sa sarili.

Naisipan kong tumuloy sa pagbaba. Kumuha ako ng maiinom at tumungo ako sa hardin.

Sumimsim ako ng alak mula sa kupitang hawak ko. Huminga ako ng malalim habang hinayaang halikan ng malamig na simoy ng hangin ang aking mukha. Muli akong tumitig sa aking smartphone na nakalapag sa roundtable sa aking harap. "Why you're not texting me anymore, Albana?"

Lumapad ang ngiti ko nang biglang tumunog ang aking smartphone. Agad ko itong kinuha at nakita kung sino ang tumext sa akin.

Halos mabitawan ko ang aking smartphone nang bumulaga sa akin ang litrato ni Jenissa.

AA:

Isn't she's your late wife? What happened?

AA.

Lumunok ako ng ilang ulit. Ano ang sasabihin ko sa kaniya? Nag-isip ako hanggang may ideyang pumasok sa utak ko.

TO AA:

My poor Jenissa. Oo. She got an accident. Naaksidente ang sasakyang minaneho niya.

Kailangan kong dumikit sa mga impormasyong sinasabi ko sa iba. Hindi puwedeng malaman ni Albana na isa ako sa mga dahilan ng pagkawala ni Jenissa. Ayaw ko na magbago ang tingin ni Albana sa akin. Bukod sa maaapektuhan ang partnership namin ay maaapektuhan din ang nasisimulan naming pagkilala sa isa't isa.

Nag-ring ang smartphone ko kaya naman ay tumalima ko upang sagutin ito.

"Mademoiselle? Magandang gabi! Ilang araw na ang lumipas bago ka muling nagparamdam? I missed you," ani ko.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience-all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

She chuckled. Napangiti ako nang marinig ang hagikgik niya. Halos pati ang paghinga niya ay nakaka-dala sa ulap. Parang gusto ko tuloy amuyin ang hanging binubuga ng ilong at bibig niya. I'm sure that her breath is as sweet as chocolate. "Monsieur, ganoon ka ba talaga karupok para mamiss ako agad?" tanong niya sa akin.

Umiling ako dahil sa kapilyuhan ng tono ng boses niya. Biglang dinalaw ng lungkot ang isip ko. Baka ginagawa niya rin ito sa iba. Baka hindi lang ako ang dinadaan niya sa pilya niyang pananalita. I'm jealous already!

"Kahit ako nga ay nalilito." Bumitaw ako ng munting pagtawa. "Halos minu-minuto akong tumitingin sa message box ko. Hinihintay ko lagi ang mga mensahe mo." I sighed. "I wonder if you received all my text messages?" bigla kong tanong sa kaniya.

Umayos ako ng upo at muling tinungga ang kupitang hawak ko. Matapos lagukin ang bawat patak ng alak mula rito ay nilapag ko itong muli sa ibabaw ng mesa.

"I do. Nagtatanong na nga minsan ang mga tao rito sa mansion, Monsieur. Sino ba raw itong nagtetext sa akin ng palagian? They even asked me why my lips were smiling so wide like they never used to be?" medyo nahihiya niyang sabi. Napatayo ako dahil sa sinabi niya.

"What? Did I make you smile, Mademoiselle Armano?" tanong ko sa kaniya.

"Pretty yes. And I hate this feeling," bigla niyang sabi.

Nakarinig ako ng lungkot mula sa boses niya.

"Why? Wala namang mali kung ako ang maging dahilan ng mga ngiti mo, Mademoiselle," sabi ko. "Masaya ako na maging dahilan ng iyong pag-ngiti. It's an achievement for me," saad ko pa. Napapikit ako nang huminga siya ng malalim. Kulang na lang ay ipasok ko sa ilong ko ang smartphone dahil sa paglalayong maamoy ang hininga niya.

"I hate the fact that I am drowning in to a man like you, Monsieur. Isang beses pa lang kitang nakita but I am really into you. Admittedly, I ignored your calls and text messages. But it doesn't change the fact that I miss you so much. Isang beses ko pa lang nahawakan ang kamay mo pero namiss ko na ito. I wonder how your wife feels while your warmth hand is caressing her like there's no tommorow. Thinking about you and your wife makes me envy her. Sana ako rin nasasapo ng kamay mong mainit ang bawat haplos. Sana ako rin ay maranasan ng asawa mo."

Nakangiti lang ako habang pinakiknggan ang kaniyang mga sinasabi.

"Having this crazy feeling makes me sad over the days had passed at alam kong mas malulungkot ako kinabukasan dahil sa lumalalim kong pag-ibig sa isang lalaking may-asawa na. Iniisip ko na, hanggang dito na lang ba talaga ako? Gusto kita pero hindi naman ito tama. That's why I stopped communicating with you because I know that I am holding no credentials to claim what I w-want." Her voice cracked at the end of her words. "I'm eager to see you. I want to touch your skin. I want to claim your body, Monsieur. But I am just this, a woman who will never have the man she desired," sabi niya pa.

Napaluha ako dahil sa sinabi niya. I can't imagine how sad she has been.

"Tiniis ko ang pagkasabik kong maka-usap ka. G-Gusto ko namang sumugal, Monsieur. Pero parang talo na agad ako kasi may asawa ka na," aniya.

Her confessions made my heart beats as fast as it could. Hindi lang puso ko ang pumipintig sa akin kun'di pati na rin ang aking sandata na kanina pa tumitigas na dinaig pa ang bakal. Ramdam ko rin paano kumiliti ang ulo ng alaga ko nang lumuwa ito ng precum.

"Hindi ka talo, Mademoiselle. Sumugal ka lang at tataya rin ako. Kahit na bawal ito ay gagawin pa rin natin. You just don't have an idea how much I miss you. Kahit na ang asawa ko ang kasama ko ay hindi ka mawaglit sa isipan ko. I'm longing for your sweet fragrance, fair skin and kissable lips. Above all, I'am longing for you... really," ani ko.

I can't even explain how my heart is feeling right now. Ang sarap lang sa pakiramdam ng ganito. Kaya siguro ako naghahanap ng tulad ni Albana ay dahil sa pagbabago ni Aki. Umiba na kasi siya. Iba na siya sa Aki na nakilala ko noon. "I don't know how to ask this one... but... Can I be your woman?"

I bit my lip before I made a wide smile.

"It's my pleasure, Mademoiselle," malapad na ngiti kong sabi.

We talked more than an hour. Bigla na lang daw siyang inatake ng antok kaya'y nagpaalam na siya.

Akin ka na ngayon, Albana Armano... My Mademoiselle.