Melancholic Wife

Farris' POV

She's gone in a year. I don't know why I'm looking for her some time. Hindi ko naman siya mahal pero hindi ko maiwasan hanapin ang kaniyang pag-aaruga. Nakokonsensya ba ako? Of course not! Hindi ko siya minahal kahit na katiting lang. Si Aki ang mahal ko at hindi si Jenissa.

Tinungga ko ang hawak kong baso. Napailing na lang ako dahil wala na pala itong laman. Inabot ko ang bote at binuhusan ko ng alak ang basong hawak ko. Nandito ako ngayon sa veranda ng silid. Nasa kuwarto si Aki at mahimbing na nakatulog. I suddenly touched my face when I felt how it became wet. Am I crying? What for?

Huminga ako ng malalim upang maibsan ang lungkot na nararamdaman ko. I never felt this lonely but when that woman was gone I became empty. Palagi ko na lang siyang nakikita kahit na saan. Palagi akong minumulto ng mga ngiti ni Jenissa. Her sad eyes haunts me! The memories in my head is killing me.

"Bakit gising ka pa?"

Tinuyo ko ang mga mata ko bago ako lumingon kay Aki. Lumapit siya sa akin. My arms welcomed her as she lean forward on ny body.

"Hindi ako makatulog, Aki," I honestly said.

Huminga siya ng malalim. "Iniisip mo ba siya?"

"H-Hindi. I mean, what's the essence of thinking about her?" I lied.

"H'wag mo siyang isipin. Namayapa na sa siya sa impyerno at hindi na iyon babalik dito. Subukan niya lang. Kahit ilang beses ko pa siyang patayin ay hindi ako magsasawang gawin iyon. Papatayin ko siya ng paulit-ulit para lang mawala siya sa buhay ko, Farris. Ayaw ko ng may kaagaw. I already had a hard time when you married that woman," she said.

Yumakap siya sa akin kaya'y napayakap na lang din ako sa kaniya. Isang taon na rin kaming magkasama sa isang bubong. Ito naman talaga ang gusto ko noon. Gusto kong makasama si Aki sa iisang bahay dahil siya ang pangarap kong maging asawa.

"I love you, Aki," sabi ko.

"I am ruthless when it comes in loving you, Farris. Akin ka lang. No one can ever own you but me," aniya. "Hindi ka puwedeng magmahal ng iba maliban sa akin. Ako lang dapat, Farris," she said possesively. Huminga ako ng malalim.

After many nights and days things went all the same way as it goes. Unti-unti na akong nakakalimot sa konsensiyang nasa puso ko.

Patawarin ako ng Diyos at ng kaluluwa ni Jenissa. I just placed her where she belongs. Tama na iyong mamatay siya. Tama na iyong walang sagabal sa buhay ko at ni Aki.

Aki is a good wife. Wala rin kaming naging problema sa pagpapakasal namin. Wala na si Jenissa. She was declared dead. Nakuha na namin ni Aki ang gusto namin. Ako lang at siya at wala ng Jenissa pa. And that is better. Iniyakan ko na siya at siguro ay tama na iyon. Hindi ko rin naman siya iniyakan dahil mahal ko siya. Iniyakan ko siya dahil nakonsensiya ako. Pero ngayon ay okay na ako. I even felt guilty for myself because I shed tears for that useless creature. "Farris!"

Tumayo ako at sinalubong ang asawa ko. She is in a deep frustration, I can tell it because of her expression.

Nanginginig siya at hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Sinenyasan ko ang aking sekretarya na lumasas kaya at sumunod naman ito.

"Ano ang nangyari!?" Tumalima ako at kumuha ng tubig mula sa fridge. Oo, may imbak na tubig at mga pagkain sa opisina ko.

"I-I saw her! Nakita siya ng dalawang mata ko!" hingal na hingal niyang sabi.

Binigay ko sa kaniya ang tubig at agad naman niya itong ininom. Tumuyig ako sa kaniya at nakita paano siya natakot at halos mabaliw.

Hinawakan ko ang kaniyang magkabilang braso at niyugyog ko siya upang bumalik siya sa katinuan niya.

"Come you please cime to your sense!?" pasigaw kong sabi.

"Nakita ko siya! She's eyeing us!" deklara ni Aki.

Huminga ako ng malalim. Ngayon lamang nagka-ganito ang asawa ko. Hindi ko naman alam kung ano ang oinagsasabi niya. She's even telling her words direct to the point. "Who!?" Muli akong napasigaw. Naiinis na ako dahil pinagtitinginan na kami ng ibang impleyado. Transparent glass kasi ang nakapalibot sa aking opisina.

Nanatili siyang nanginginig. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya.

Isang malakas na samoal ang ginawad ko sa kaniya. Bukod sa inis at inip ay gusto ko siyang matauhan. Ayaw kong pinagtitinginan ako ng mga taong nagbubulung-bulungan. "Ah! Ouch!" daing niya at napahawak siya sa kaniyang pisngi.

"Aki, sorry!"

Yumuko ako at inahon ko siya. Bigla na naman akong nakonsensiya dahil sa ginawa kong pananakit sa kaniya. Nilapit ko siya sa akin at minabuting hagkan.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Baby, come with ypyr senses. Ayaw kong nakikita kang ganiyan. This is the first time you acted that way. Bakit ba? Ano ba ang nakita mo?" I sighed. "Sino ba ang nakita mo bakit bigla ka na lang nataranta ng ganiyan, Aki?" I corrected my question.

Naramdaman ko na yumakap siya sa akin. Narinig ko rin na suminghot siya.

Inangat ko ang mukha niya. Parang gusto kong saktan ang sarili ko dahil sa ginawa ko kay Aki. I hurt her!

Parang gusto kong putulin ang kanang kamay ko dahil sa pagsampal ko kay Aki.

Mahal ko si Aki pero nasaktan ko siya. Mahal na mahal ko si Aki kaya ako nagagalit sa sarili ko ngayon.

Nakahawak siya sa mga braso ko. Damang-dama ko paano siya nanginig. Her eyes made it obvious that she's afraid of something.

"Si J-Jenissa! N-Nakita ko siya," aniya.

Huminga ako ng malalim. Lumayo ako sa kaniya at agad akong pumunta sa aking swivel chair. Umupo ako habang ang mga daliri ko'y hinihilot ang aking batok.

Naramdaman ko na nakakapit si Aki sa aking kanang braso. She'n on her knees right now.

Ayaw kong mang sabihin pero saig niya pa ang baliw sa kaniyang pustura. Tinitigan ko siya. May mga luha sa kaniyang mga mata at patuloy sa pagbababa sa pisngi niya ang mga ito. Hindi oa rin mahawi ang kaniyang paghingal. "S-She's alive! F-Farris, natatakot ako. Natatakot ako baka kunin ka niya sa akin ulit. She's dead right? But if she was dead... Then who was that? N-Nakita ko talaga siya, Farris!" iyak niya habang patuloy sa pagyugyog ng aking